Από 3-7 Ιουν. 2017 το Πανεπιστήμιό μας πραγματοποίησε την τελική μεγάλη εκδρομή του για το τρέχον ακαδημαϊκό έτος. Πενήντα πέντε (55) σπουδαστές επισκεφτήκαμε την ακριτική όμορφη και ευαίσθητη Θράκη μας. Επιστρέψαμε όλοι κατενθουσιασμένοι, καθώς την γνωρίσαμε καλύτερα από κοντά, απολαύσαμε την θαυμαστή ομορφιά της, εμπλουτίσαμε τις γνώσεις μας για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της και βιώσαμε όλοι μαζί μία μοναδική εμπειρία.
Το πρόγραμμά μας είχε τους εξής προορισμούς: Ξάνθη- Πομακοχώρια (Σμίνθη- Εχίνος- Θέρμες)- Αλεξανδρούπολη- Δέλτα Έβρου- Φέρες- Δάσος Δαδιάς- Σουφλί- Γέφυρα Κήπων- Αμφίπολη- Θεσσαλονίκη. Την ξενάγησή μας είχε αναλάβει ο εξαιρετικός βορειοελλαδίτης ιστορικός τέχνης και ξεναγός κ. Βαγγέλης Καραγιάννης, ο οποίος φώτισε με πολλές λεπτομέρειες το κάθε σημείο του προορισμού μας.
Απολαύσαμε την παλιά πόλη της Ξάνθης, που αποτελεί τον ιστορικό πυρήνα της πόλης. Είναι μαγεία να περιδιαβαίνεις τα λιθόστρωτα σοκάκια της και να θαυμάζεις τα διατηρητέα αρχοντικά της, ιστορικές μαρτυρίες μιας παλαιότερης ακμάζουσας εποχής έναν περίπου αιώνα πριν, μεταξύ των οποίων και εκείνο στο οποίο γεννήθηκε ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης μας Μάνος Χατζηδάκις. Ολοκληρώσαμε τον περίπατό μας με επίσκεψή μας στο Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο Ξάνθης, που στεγάζεται στο κόσμημα-αρχοντικό Κουγιουμτζόγλου.
Τα Πομακοχώρια στη συνέχεια μας άφησαν μια διαφορετική κάπως εντύπωση. Επισκεφτήκαμε τρία από αυτά, την Σμίνθη, τον Εχίνο και τις Θέρμες, σκορπισμένα πάνω στον ορεινό όγκο της Ροδόπης. Πανέμορφο φυσιολατρικό περιβάλλον, αλλά και οικιστικά δεν διακρίναμε καμιά σημαντική διαφορά σε σύγκριση με τα υπόλοιπα χωριά της ηπειρωτικής χώρας μας. Διακρίναμε όμως μία απομόνωση και μας παραξένεψε το γεγονός ότι σε μια διαδρομή 60 περίπου χιλιομέτρων δεν συναντήσαμε αυτοκίνητο ούτε στο πήγαινε ούτε στο έλα, με εξαίρεση ενός μόνο Ι.Χ. Και να σημειώσουμε ότι ήταν τριήμερο αργίας Αγ. Πνεύματος. Επιπλέον, ίσως το γεγονός ότι οι κάτοικοι εκεί διήνυαν περίοδο ραμαζανίου συνέβαλε στον ακόμα μεγαλύτερο εγκλεισμό των ανθρώπων στα σπίτια τους, με αποτέλεσμα στα καφενεία να βρίσκονται ελάχιστοι άνθρωποι. Κάποιος από αυτούς, ο πιο τολμηρός και κάπως προκλητικός θα μπορούσαμε να πούμε, θέλησε να διαγράψει την Πομακική εθνότητα, που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος στην εθνολογική σύνθεση αυτών των χωριών (Πομάκοι- Τουρκογενείς- Αθίγγανοι) και να παραπέμψει σ αυτό που αποκαλούμε Μουσουλμανικό/ μειονοτικό πρόβλημα της Θράκης.
Αποχωρήσαμε από τις Θέρμες, αφού επισκεφτήκαμε λίγο έξω από το χωριό το ανάγλυφο του Μίθρα πάνω σε έναν βράχο, που για να φθάσεις έπρεπε να κάνεις επικίνδυνη ορειβασία. Υπήρξαμε ωστόσο αρκετοί ‘’γενναίοι’’ στην ομάδα μας κι αυτοί καταφέραμε να φθάσουμε μέχρι το ανάγλυφο της Ινδο-Ιρανικής θεότητας που λατρευόταν στον ελληνορωμαϊκό κόσμο πριν την έλευση της Χριστιανικής θρησκείας.
Η όμορφη Αλεξανδρούπολη μας περίμενε λίγο μετά, αλλά πριν φθάσουμε σ αυτήν, 4 χιλιόμετρα πριν και συγκεκριμένα στο χωριό Μαΐστρος, κάναμε μία στάση στο πολύ μικρό και πολύ γραφικό εκκλησάκι του Αγ. Παϊσίου. Το τοπίο καταπράσινο και μαγευτικό, το εκκλησάκι επίσης. Ο κ. Ανέστης Μαυροκέφαλος, πνευματικό παιδί του Αγ. Παϊσίου από την φοιτητική του ηλικία την δεκαετία του ’80, είναι αυτός που κατασκεύασε το εκκλησάκι προς τιμήν και στη μνήμη του Αγίου και ήταν αυτός ο ίδιος που ήρθε να μας προϋπαντήσει και να μας μιλήσει στη συνέχεια για τα βιώματα που έζησε δίπλα του.
Στην Αλεξανδρούπολη στη συνέχεια το πρώτο μέρος που επισκεφτήκαμε ήταν το Εθνολογικό Μουσείο Θράκης, ένα μουσείο καθαρά ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Μας ξενάγησε η ιδιοκτήτρια κα Αγγελική Γιαννακίδου, την οποία χαρακτηρίσαμε ως μία κινητή εγκυκλοπαίδεια με αστείρευτες γνώσεις και πάθος για τη Θράκη ως αδιάσπαστη πολιτιστική ενότητα και όχι τριμερή πολιτική, που ιστορικά αποτελεί γέφυρα πολιτισμών Ανατολής- Δύσης, αλλά και δύο θαλασσών Αιγαίου- Μαύρης Θάλασσας. Είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τον όμορφη και σχετικά νέα αυτή πόλη της πατρίδας μας, αφού κάναμε εκεί δύο διανυχτερεύσεις.
Οι εξορμήσεις στην πέριξ περιοχή περιέλαβαν:
-Το Δέλτα του Έβρου, έναν σημαντικό υδροβιότοπο σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, που εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί προστατευόμενη περιοχή. Ενημερωθήκαμε σχετικά στο Κέντρο Πληροφόρησης και στη συνέχεια περιηγηθήκαμε στον υγρότοπο με ξεναγό από τον Φορέα Διαχείρισης.
-Την Παναγία την Κοσμοσώτειρα στις Φέρες, ένα μοναστήρι από τα καλύτερα δείγματα της Βυζαντινής τέχνης, που ιδρύθηκε από τον Ισαάκιο Κομνηνό τον 12 αι. με βάση τα σχέδια της Αγιά-Σοφιάς και διασώζεται 900 χρόνια αργότερα σε πολύ καλή κατάσταση.
-Το απαράμιλλης ομορφιάς Εθνικό Πάρκο του Δάσους της Δαδιάς, το οποίο αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους βιότοπους της Ευρώπης. Το Κέντρο Ενημέρωσης μας πρόβαλε μια πολύ ευχάριστη ταινία και στη συνέχεια μας μετέφερε μέχρι το Παρατηρητήριο αρπακτικών πτηνών πιο ψηλά στο πανέμορφο δάσος.
-Το Σουφλί με τα ονομαστά μεταξωτά του. Επισκεφτήκαμε το Μουσείο Τέχνης Μεταξιού του οίκου Τσιακίρη και είχαμε μία πληρέστατη ενημέρωση από τον σημερινό κ. Τσιακίρη που είναι τέταρτης γενιάς με ιστορική αναδρομή μέχρι τον Δρόμο του Μεταξιού, το σημαντικότερο εμπορικό δίκτυο της αρχαιότητας έως την σταδιακή του εγκατάλειψη μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης.
-Την Γέφυρα στον Συνοριακό Σταθμό των Κήπων του Έβρου, που ανήκει η μισή στην Ελλάδα και η μισή στην Τουρκία και είναι ο οδικός άξονας που ενώνει τις δύο χώρες.
Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής, κάναμε την πρώτη στάση μας στην πανέμορφη λίμνη Βιστωνίδα στο Πόρτο Λάγος. Θαυμάσαμε τα δύο εξαιρετικά γραφικά εκκλησάκια πάνω στη λίμνη, την εκκλησία του Αγ. Νικολάου και το παρεκκλήσιο της Παναγίας της Παντάνασσας, που συνδέονται μεταξύ τους με μια ξύλινη γέφυρα, και απολαύσαμε την υπέροχη θέα προς το Θρακικό πέλαγος. Το θέαμα των εκατοντάδων πουλιών γύρω από τις γραφικές εκκλησούλες είναι μοναδικό.
Η Αμφίπολη του νομού Σερρών, καθώς βαδίζαμε προς την Θεσσαλονίκη ήταν ο επόμενος προορισμός μας. Επισκεφτήκαμε το Αρχαιολογικό της Μουσείο, το οποίο διαθέτει εκθέματα της περιοχής από τους προϊστορικούς χρόνους έως και την Βυζαντινή περίοδο και απεικονίζει την πορεία της ιστορικής πόλης. Είδαμε από μακρυά τον μεγάλο αρχαιολογικό χώρο με τον λόφο Καστά, που μας απασχόλησε σχετικά πρόσφατα για τις ταφικές του ανακαλύψεις, αλλά δεν ήταν προσπελάσιμος. Προχωρήσαμε λίγο πιο πέρα μέχρι τον τεράστιο Λέοντα της Αμφίπολης και τον είδαμε να στέκει ακόμα αγέρωχος, επιβλητικός, καθισμένος στα πίσω του πόδια, χωρίς γλώσσα, να αγναντεύει τον λόφο Καστά. Μνημείο πολεμικής δόξας από τα πιο σημαντικά του 4ου αιώνα π.Χ., έμβλημα της Μακεδονίας. Φωτογραφηθήκαμε όλοι μαζί στη βάση του και αναχωρήσαμε για τη λατρεμένη μας Θεσσαλονίκη.
Ο πολύ αγαπητός μας ξεναγός Βαγγέλης, αφού ζήτησε να δείξουμε κατανόηση για το ότι δεν θα μπορεί να είναι αμερόληπτος γι αυτή την πόλη στην οποία ζεί και που τόσο πολύ αγαπά, ξεκίνησε την λεπτομερή ξενάγησή του με μια κάποια αγχωτική πίεση χρόνου, όπως συνήθως συμβαίνει στις περισσότερες οργανωμένες εκδρομές. Η Ροτόντα, η Καμάρα, το Γαλεριανό Ανάκτορο, η Αγία Σοφία, ο Άγιος Δημήτριος, το Αρχαιολογικό Μουσείο και φυσικά η Πλατεία Αριστοτέλους έπρεπε να χωρέσουν μέσα σε ένα απόγευμα και ένα κουτσουρεμένο πρωϊνό. Και όμως χωρέσανε. Η δε βραδυνή βόλτα στην παραλία ήταν ότι πιο απολαυστικό, ότι πιο χαλαρωτικό, ότι πιο ξεκουραστικό θα μπορούσαμε να επιζητήσουμε μέσα στο πιεστικό και ταυτόχρονα ευχάριστο πρόγραμμά μας. Αποτίσαμε φόρο τιμής στον μεγάλο Μακεδόνα στρατηλάτη Μ. Αλέξανδρο στην παραλία, επιβλητικό πάνω στον ατίθασο Βουκεφάλα του, και αποχωρήσαμε σιγοτραγουδώντας «Θεσσαλονίκη είσαι μια στον κόσμο δεν ειν’ άλλη……»
Η Πρόεδρος των φοιτητών
Φρίντα Δημουλή
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ! Ραντεβού στο αγαπημένο μας Πανεπιστήμιο στις 17 Οκτ. 2017.
